Freitag, 23. Oktober 2015

Lücht un Schadden

Güstern weer ik to een Eröffnung vun een Billerutstellung. Thema "Lücht un Schadden". De Künstler weer dor, all weern so richti goot to Pass. Geev Sekt un Saft, wat to'n Knabbern un all Lüüd hebbt sik bannig freut un de schönen Biller ankeken. Un denn heff ik markt, wo sik twee Mannslüüd ünnerholen deen, de een so'n richtigen Baas vun Kirl. Doch as he so snackte, fung he an to weenen. Sien Fro Bine weer wedder to Huus, man freuen kunn he sik nich. Se keem na Huus för ehrn letzten Gang. De Dokters köönt nix mehr för ehr doon. Dar stunn he nu, de grote starke Mann. Mag ween, he weer ok blots dar, üm een to finnen, de em in sien grote Not tohöört. In de anner Mann funn he so een un de sä: "Ik verstah di, kumm mal na uns un wi snacken över dien Bine." Un ik dach blots, dat gifft överall Lücht un Schadden un nich blots op Billers.

Freitag, 25. September 2015

Gesund leven

Mien Fru hett nu nieget Speeltüch - 'n Smartphone. Fröher hett ehr Handy ja langt, um mal to telefoneern oder 'n SMS to schrieven. Nee, nun langt dat nich mehr. Nu mutt een ja whatsappen oder wo dat heet, un överall weten, wat jüst wichtig is. 
Se hett 'n Wetterapp, dormit se kieken kann, woans dat Wedder is bi uns buten. Ik kiek darför blots ut Finster, denn weet ik dat ok. 
Nu hett se een ganz niege een, hett se sik vun den Werbung in'n Flimmerkassen anschnacken loten. Nu starrt se jede Minute op de lütten Bildschirm, de ehr seggt, wat se nu blots 'n Appel oder wat Richtiget eten dörf, wannehr se wedder wat drinken schall, woveel Sport se noch moken mutt vundaag und - nu kümmt dat - wannehr se in 'ne Puch gahn un slopen schall, darmit se an annern Dag ok utslopen is. Se is darmit so dulle in Gang, dat se för wat anners gar keen Tiet mehr hett. So heff ik ehr frogt, wannehr dat wat to Mittag gifft, dor keek se mi verdattert an, keek wedder op er Smartphone un sä: "Tööv, ik kiek mal, wat de App mi seggt". 
Ik glööv, vundaag krigg ik nix mehr. 

Dienstag, 30. Juli 2013

Impressionen aus dem Wattenmeer vor Husum.
Foto: Blume

Schick oder wat?

„De spinnt doch de Lüüd,“ seggt mien Fru. „Wat is denn nu?“, froog ik ehr. „Ach kiek di dat doch mal an“, wiest se mi dat Blatt, wat se jüst lesen deit. Wi sitten nämli jüst bi’n Dokter un dar kiekt een sik denn dat an, wat dor so an bunten Blädern ut de Glitzerwelt vun de Rieken un Schönen so rümliggt. Letztere hebbt dat mien Fru ja andoon, man nich, as de mehrsten Fruunslüüd. „Wat is an de denn schön? De hett Lippen, dar wöör‘n Schlauchboot witt üm de Nees  vör Afgunst, de hett siet Johren keen Eten mehr anröhrt, so knakig ist de, un dat Kleed vun de Designerin süht eenfach blots gräsig ut. Worüm steiht denn dor, wat de schmuck utsüht?“ Ik nick blots un segg: „Hest recht, mien Deern, unmögli is dat.“ „De will op jung maken un hett minnst an de 60 Johrn to faten.” „Du büst dor heel anners! Un veel smucker as all düsse Tussies in’t Blatt”. „Dank di“, fleut se. Dat hett se bruukt, güstern harr se nämli Geburtsdag un nix mokt jünger as annere Fruunslüüd, de öller utseht.

Mittwoch, 27. März 2013

Footballhirsch

Ik mok je gern mal so’n Footballspeel ankieken, lütt Buddel Beer blangenbi, Fööt op Sofa un denn de Flimmerkassen an. Meist is mien Fru dor nich mit mang, se süht dor keen Sinn in, dat so veel Mannslüüd achter een Ball herjappsen.
Ik seh ok keen Sinn dor bin, wenn sik in ehr Pilcher-Märken Mann un Fro drepen un denn hele annerthalf Stünnen bruukt, bet se sik funnen hebbt. Man dat is` nu wedder `anner Geschicht.
As de Düwel dat nu so will, hett mien Fru düt Mol nix anners to doon un so harr ik nu `n Footballfründ vun de anner Art.
Tja, dat Speel löppt so vör sik hen un de Trainer vun de düütsche Mannschop wesselt `n Speeler ut. De niege Mann peest op dat Feld, faat sik an de Nees un schnuuft eerstmol kräftig ut, dat dat man so in de Luft flüggt.
„Igittigitt“, sä mien Frau dor. „Nu hett he de hele Tiet op de Bank setten, harr he doch noog Tiet harrt, sik de Nees to putzen, oder wat?“, pultert se los. „Oder sünd de so arm, dat se dor keen Taschendöker hebbt?“
Wat schull ik dorto seggen? So heff ik mit de Schüllern zuckt un gor nix antert. Man as ik wedder trüch in`t Speel full, keem se noch mal in Fohrt.
„Nu weet ik dat“, sä se. „Wat meenst du?“, froog ik ehr. „Na, worüm he dat mokt hett – dat is so`n Mannslüüd-Dingens. He hett sien Revier markeert, as so`n Platzhirsch. Een Hund wöör nu op dat Gras pinkeln, man dat is em wohrschienli to geneerli bi all de Lüüd, de tokieken. So rotzt he blots op dat Gröön. Nu heff ik dat verstahn, man eklig is dat liekers!“
Nu, wo ik so daröver nadenken do, jichtenswo hett se recht.

Donnerstag, 2. August 2012

Dat Geld un Europa

„Hein Achterndiek, wi hebbt nich noog Geld.“ Oh, oh, wenn mien Fru mi bi de vulle Naam nöömt, denn is dat bannig gefährlich. „Segg de EZB Bescheed“, see ik to ehr, „de schüllt nu all de rotten Papeere köpen, darmit Europa nich uteneens fallt.“ Na, darmit keem ik denn je richti. „Büst du mall? De sünd doch all nich ganz dicht,“ pultert se los. „De maakt all Schullen op Kosten vun de Lütten un wenn se ehrn Huushoolt denn an`ne Wand fohrt hebbt, schull de lütte Mann op de Straat dat ok noch wedder betahlen. Eerst Griechenland, de dat nich torecht kriggt mit ehr Korruptschoon, denn de Spanier, wo de Lüüd keen Arbeit mehr hebbt un de Italieners, de ok ünner de Scheerm krupen doot un wor se sik bi de öffentliche Hann de Posten toschustert. Un de, wor dat Geld hebbt, suust af mit ehr Kröten un smuustern sik, wat de Lütten so dösig sünd.“ „Un wat schall ik nu darbi doon?“, froog ik ehr. „In de Keller nieget Geld drucken?“ „Dat maakt de EZB. Du, bring tominnst de Müll rut,“ see se, „sünst hebbt wi bi`t Huus forts keen vereente Europa mehr.“

Montag, 9. Juli 2012

Nee, dat kann nich angahn

Na, ik heff annerletzt ‘n Reis mokt. Jem kennt dat sachs. Wenn dat so richti warm is, hest je all düsse lütten Fleegen bi’t Obst un in ‘ne Bio-Tünn. Tja, un wiel mien Fru dar jümmers so op schimpt, heff ik denn so’ne „Fruchtfliegenfalle“ köfft. Dat Dingens hett meist söben Euro kost. Ik je nu mien Fru dat stolt mitbröcht. In dat Paket weer so’n gröne Plastikkugel, as so’n övergrotet „Überraschungsei“ un twee Büddel mit so’n 30 ml-Mittel gegen de Fleegen. Mien Fru hett sik denn de Rüchsiet dörchleest. Un wat stunn dor? Dor binn‘ is nix anners as ganz stinkelingpiefe Fruchtessigessenz. Dor dreihte mien Fru dörch. „Dorför meist söben Euro? Büst du mall? Dort hol ik mi för 50 Cent ne ganze Buddel Essig un schütt de in’n Glas.“ De Rest, wat se noch to mi see, vertell ik jem nich. Man, ik swöör jem, dat nächste Mal kiek ik better hen, wat de Lüüd mi andreihen wüllt.