Jopi un de Medien

Tja, nu hett he sien letzte Haven anlopen un denn ok noch an Hilligabend - uns Jopi Heesters. Een is je ok meist nadenkli woorn, wat dat woll dat ewige Leven doch geven kunn un em hett een dat ok totruut, dat he noch de 110. fiern kunn. Man nu weer dat sowiet. In dat Blatt mit de veer Bookstaven, de nüms leest, hebbt se denn vun de Truerfier berichtet un dorvun, dat dor so gor keen "wichtige" VIPs weern. Arme Paparrazzi? Kunnen Se nu all keen grote Biller moken, wor de Lüüd truert un denn goot verköpen? Jopi hett sien Leven harrt. Nu laat em un sien Fru un sien Kinner (de öller sünd as de Witfru - dat find ik snaaksch) in Roh. Bannig leeg weer op de letzte Siet ("Schlagzeilen, die wir uns für 2012 wünschen") düsse hier: "Er war nur kurz eingenickt - Jopi  wird 109". Dat findt ik nu pietätlos. Dat harrn se sik verkniepen kunnt.

Silvester

Mien Fru mokt mi nu meist wild. Wi schüllt morgen fein Eten gahn und anners noch to Frünnen to Besöök. Un nu steiht se nu al vör dat Kleederschapp un överleggt, wat se nu morgen antrecken schall. Dat lütte Schwatte passt nich mehr, is man schick. Dat, wat komodig is to Eten gahn, kann se nich nehmen, wiel dat bi de Party vielleicht nicht "frulich" nog is. (Sexy passt för ehr nich as Bild) Wat "frulich" is, dat geiht nich to'n Eten, denn kunn se nämli nix insmieten un blots an dat Saladblatt rumnuckeln. Dor hett se keen Lust to. Denn hett se noch dat lange Kleed, man dat is 'n beten to festlich, seggt se. Dat Kostüm steiht nu in de engere Wohl, man dar hett se nich de rechte Hanntasch för. Un de Schoh, de dorto passt, de sünd nich för lopen dacht, blots för schick utsehn. Ik segg jüm nächste Johr Bescheed, ob wi Silvester noch loskomen sünd oder wat mien Fru jümmers noch vör't Schapp steiht. Man goot, dat ik blots een Antoch heff.

Sportlich

Ik weer annerletzt mol wedder op de A7 ünnerwegens. Dat weer so'n richti Schietwedder, un een kunn, wenn dat gau weer so bi hunnert fohrn. Eher minn. Ik fohr so denn op de rechte Siet so för mi hen un kunn dat meist nich glöven, as an mi 'n Auto vun so'n Handwarker vörbikeem. Anhänger mit so lütte Buukran achter sik un vulle Kalotte mit locker meist hundertteihn an mi vörbi. Ok bi schöne Wedder dörf een jümmers noch blots mit achti fohrn. Dat Kennteken weer vun Hamburg un wohrschienlich harrn he un sien Kollegen de Fierabend vör Ogen. Man dat weer bi dat Wedder mehr as sportlich. So kann een blots höpen, dat de un annere nix malöört is.

Kinnerstuuv

Mien Fru weer annerletzt mol wedder to Wochenmarkt mit ehr Frünnin. Nee, dar laat ehr man ok sülms henlopen. Düt Mol weern de beiden ok recht wat laat un bi dat Schmuddelwedder weern de Eersten ok al wedder an Tohopenpacken. So'n junge Kirl, hett mien Fru vertellt, weer jüst dorbi, dat Water, wat sik op sien Telt ansammelt harr, dor rünnertosmieten. Mien Fru ehr Frünnin kreeg de hele Ladung över ehrn wullenen Mantel af. Se weer baff  - un natt. De junge Mann vun de Stand see denn blots "Oh" un warkelte wieder. Keen Entschülligung - eenfach nix. De Lüüd, de dat sehn hebbt, kunnen blots noch schüttkoppen. Wedder mal een, de wohl mit 'n Düsenjet dörch de Kinnerstuuv flogen is.

Fernsehen

Wiehnachten is je nu vörbi. Wi hebbt dat ruhig angahn laten un so harrn mien Fru un ik ok mal 'n beten Tiet för dat Fernsehen. Mann, Mann, nu hebbt wi so bannig veel Sender bi uns, man meist weer nich op een so richti wat to'n Ankieken. Stell een sik dat mol vör: An Hilligabend geev dat "Aktschen" un Gewalt bet an' Hals. Dor kreeg ik bilütten een vun. Un denn wunnern sik de Lüüd, dat jümmers mehr passeeren deit? As Alternative kunn ik mi denn noch afsünnerliche Minschen ankieken, de 'n Fru söken, anner verklogen wüllt oder anners nich mit se ehr Leven torecht kaamt. Wi kann dat blots angahn? Ach und denn geev dat je noch de Filme, de ik al so oft sehn heff, dat ik meist mitspelen kunn. Dat Fernsehen fallt eenfach nix mehr in. Schaad!

Moin, leve Lüüd!

Moin, moin, ik bün Hein un wull mi mol gau vörstellen. Ik bün Kaptein un snack, as mi de Snabel wussen is. Mien Fru seggt jümmers, ik heff to alln's wat to seggen. Tja, is man so. Man dat gifft ja ok'n Barg so to beleven un af un to mutt een darto wat seggen. Dat is männigmol wat to'n högen, man ok af un an mol wat, wat mi nich so gefallen deit. Vun de grote Politik oder so eenfach mal wat vun ümme Eck.
Wenn jem Spoß an't Plattdüütsche hebbt, denn freu ik mi, wenn jem mi af un to op düsse Siet besökt oder dat ok annerseen vertellt, dat ik dor bün.
Ik wünsch jem all veel Spoß un türlich 'n goden Rutsch in dat niege Jahr!
Jümme Hein Achterndiek