So wat gifft dat ok noch

Af un to mutt ik mit mien Fru to'n Inköpen. Un jümmers kümmt se mit de Mitarbeiders in Snack. Weetst Bescheed? Ik stah denn blangenbi un tööv un tööv... Na, ja. Keen vertell ik dat? Man vundaag weern wi bi de Bäcker un mien Fru hett den Loden meist leddig köfft. De Verköpersch see noch: "Un, hebbt Se anners noch'n Wunsch?" Un mien Fru see: "Nee, hier nich, man Se köönt de Rest vun mien List noch inköpen." "Och, dat mach ik geern", hett de annere Siet seggt. "Dat mok ik ok för de Lüüd in mien Straat. För de hool ik ok jümmers in. De olen Lüüd köönt dat ja nich mehr so alleen un denn mok ik dat." Tja, de mokt dat eenfach so, un as ik denn see, sowat schull man mol in't Blatt. Dor keem heel bescheiden: "Nee, dat will ik nich. Dat is doch keen Saak!" Kiek mol an, so'ne Lüüd gifft dat ok noch. Denn segg ik man tominnst nu "danke" in mien Blog.

Un wenn de nu Karriere mokt?

Mien Fru un ik hebbt in't Blatt mol wedder wat vun unse Präsident Christian Wulff leest. Gifft ja meist keeneen Dag, wor nich noch wat rutsuuert, wat he jichtenswann ümsünst kregen hett oder achteran betahlt oder anners wat. Magst ja meist gar nich mehr op henhöörn. Man nu hett mien Fro vertellt, dat uns Postbüddel sik in de Kommunalpolitik versöken will. "Hä? Un wat hett uns Postbüddel nu mit Wulff to doon?", fraag ik ehr. Un denn kümmt se mit ehr Logik. "Överlegg doch mol, Hein. De hebbt doch ok Fachkräftemangel in de Politik und so manch een kümmt gauer in de eerste Reeg, as een dat denken kann. Wenn uns Postbüddel nu anfangt bi de Stadtpolitik un he stiggt op de Karriereledder na boven, denn geiht he eerst in de Landespolitik, denn geiht he na Berlin und batz warrt he Bundespräsident. Kannst gar nich so gau kieken, denn is he de wichtigste Mann in't Land." "Ja, un denn?", wull ik weten. "Un denn fangt de all an, in em sien Vergangenheit to stöbern un dat ünnerste na boven to kehrn." "Ik weet jümmers noch nich, wat du mi seggen willst." "Överlegg doch mol. Ik heff em to Wiehnachten Geld tosteckt. Af un an  kriggt he 'n Buddel, wiel he jümmers pingelt un de Post nich jichtenswor hensmieten deiht. Warrt dat denn, wenn he eerst Bundespräsident is, as Bestechung rekent?" Dar is wat an. Tja, leeve Postbüddel, överlegg di dat man leever noch mol mit de politsche Opstieg.

Niemoodsche Kommunikatschoon

Mien Fru un ik weern letzt in't Theoter un achteran harr se Lust op'n Cocktail. Ik kunn nich anners, ik harr ehr dat mol versproken harrt, so sünd wi beiden denn in de Bar gahn. Wat mi op de Steed infull, weer, dat wi dor mit den Öllsten weern. Wi kregen denn man jüst so 'n lütte Disch för Twee, weer bannig eng allns, man wi wulln ja ok blots gau wat drinken. Blangenbi an'n Disch seten twee junge Deerns un 'n junge Mann, de sik ünnerholen deen - af un to. Man elkeen harr sien Ackersnacker an de Siet. Beten schnacken, beten drinken und denn wedder simsen un wenn de Antwoort keem, worr dat de annern wiest. So seten dor för mi nich dree sünnern tominn söss Lüüd an' Disch. Man keeneen vun de Dree hett dat stöört, dat de jümmers op se ehr lütt Schietding keken hebbt. Tja, mien Fru un ik warrn bilütten old. Bi uns weer sik Drepen un Snacken noch jümmers wat, wor Minschen tohopen kaamt un sik ansehn. Man dat is wohl nich mehr in' Mod.

Weltünnergang

Also, bang bün ik ja nich, man ehrgüstern keem ik denn doch an spickeleern op dat wat op sik hett mit de Weltünnergang in 2012.
Ik weer op de Autobohn von Kiel na Rendsburg ünnerwegens. De Sünn güng bilütten ünner un denn hest du ja ok so'n schöne Licht. Baven noch blau, neern meist Avendrot un klaar weer de Heven ok noch. So klaar, dat du de Flegers telln kunnst. Man dor weer noch wat anners to sehn. Dat seegh ut as so'n Rakete, de opstiegen dee. 'n asige Schwall meist as Füer achter sik hertreckend.
Anholen kunn ik nich, man schiens weer ik nich alleen, de dat snaaksch funn. All krupen mit 80 över de Autobohn un keken na baven, wat dat denn nu wohl weer.
Blangenbi weer denn noch 'n Fleger, de upstutz sien Lichter anharr un batz daalgung. Ik dach, de fallt rünner und luerte al op'n Füerschien.
De "Rakete" weer ok noch dar, man dat seegh ok ut as in düssen Film, wenn dar so'n Asteroid op de Eer tostüürt. Unheemlich weer dat - un ik kunn mi vörstelln, wat een dar wohl so dörch'n Kopp geiht. So krupen wi denn so vör uns her un jedeen hett sik wohl so sien Gedanken mokt. Man ganz toletzt gung dat rode Licht weg und den hett man sehn, dat dat doch blots 'n Fleger weer, de een fette, swatte Kondenzstremel achter sik harr.
Puh, Glück harrt.