Dat Geld un Europa

„Hein Achterndiek, wi hebbt nich noog Geld.“ Oh, oh, wenn mien Fru mi bi de vulle Naam nöömt, denn is dat bannig gefährlich. „Segg de EZB Bescheed“, see ik to ehr, „de schüllt nu all de rotten Papeere köpen, darmit Europa nich uteneens fallt.“ Na, darmit keem ik denn je richti. „Büst du mall? De sünd doch all nich ganz dicht,“ pultert se los. „De maakt all Schullen op Kosten vun de Lütten un wenn se ehrn Huushoolt denn an`ne Wand fohrt hebbt, schull de lütte Mann op de Straat dat ok noch wedder betahlen. Eerst Griechenland, de dat nich torecht kriggt mit ehr Korruptschoon, denn de Spanier, wo de Lüüd keen Arbeit mehr hebbt un de Italieners, de ok ünner de Scheerm krupen doot un wor se sik bi de öffentliche Hann de Posten toschustert. Un de, wor dat Geld hebbt, suust af mit ehr Kröten un smuustern sik, wat de Lütten so dösig sünd.“ „Un wat schall ik nu darbi doon?“, froog ik ehr. „In de Keller nieget Geld drucken?“ „Dat maakt de EZB. Du, bring tominnst de Müll rut,“ see se, „sünst hebbt wi bi`t Huus forts keen vereente Europa mehr.“