Nee, dat kann nich angahn

Na, ik heff annerletzt ‘n Reis mokt. Jem kennt dat sachs. Wenn dat so richti warm is, hest je all düsse lütten Fleegen bi’t Obst un in ‘ne Bio-Tünn. Tja, un wiel mien Fru dar jümmers so op schimpt, heff ik denn so’ne „Fruchtfliegenfalle“ köfft. Dat Dingens hett meist söben Euro kost. Ik je nu mien Fru dat stolt mitbröcht. In dat Paket weer so’n gröne Plastikkugel, as so’n övergrotet „Überraschungsei“ un twee Büddel mit so’n 30 ml-Mittel gegen de Fleegen. Mien Fru hett sik denn de Rüchsiet dörchleest. Un wat stunn dor? Dor binn‘ is nix anners as ganz stinkelingpiefe Fruchtessigessenz. Dor dreihte mien Fru dörch. „Dorför meist söben Euro? Büst du mall? Dort hol ik mi för 50 Cent ne ganze Buddel Essig un schütt de in’n Glas.“ De Rest, wat se noch to mi see, vertell ik jem nich. Man, ik swöör jem, dat nächste Mal kiek ik better hen, wat de Lüüd mi andreihen wüllt.