Gesund leven

Mien Fru hett nu nieget Speeltüch - 'n Smartphone. Fröher hett ehr Handy ja langt, um mal to telefoneern oder 'n SMS to schrieven. Nee, nun langt dat nich mehr. Nu mutt een ja whatsappen oder wo dat heet, un överall weten, wat jüst wichtig is. 

Se hett 'n Wetterapp, dormit se kieken kann, woans dat Wedder is bi uns buten. Ik kiek darför blots ut Finster, denn weet ik dat ok. 

Nu hett se een ganz niege een, hett se sik vun den Werbung in'n Flimmerkassen anschnacken loten. Nu starrt se jede Minute op de lütten Bildschirm, de ehr seggt, wat se nu blots 'n Appel oder wat Richtiget eten dörf, wannehr se wedder wat drinken schall, woveel Sport se noch moken mutt vundaag und - nu kümmt dat - wannehr se in 'ne Puch gahn un slopen schall, darmit se an annern Dag ok utslopen is. Se is darmit so dulle in Gang, dat se för wat anners gar keen Tiet mehr hett. So heff ik ehr frogt, wannehr dat wat to Mittag gifft, dor keek se mi verdattert an, keek wedder op er Smartphone un sä: "Tööv, ik kiek mal, wat de App mi seggt". 

Ik glööv, vundaag krigg ik nix mehr.